We gaan het hier hebben over het maken van verbindingen van klei. Dus twee delen die als het ware aan elkaar gelijmd worden, zoals bijvoorbeeld een oor aan een mok.

Om een stevige verbinding te maken tussen de twee delen voeg je het beste iets toe. Gewoon klei aan elkaar plakken, of met water, geeft geen verbinding. Het blijven twee delen die 'slechts' tegen elkaar aanzitten. Tenzij de klei echt heel nat is, maar dat is meestal niet het geval omdat er dan lastig mee te werken valt.

In Nederland leer je dat je dat doet met behulp van kleislib. een mengsel van water en klei, Sommigen voegen er nog azijn aan toen, maar in feite alleen klei en water. Bij voorkeur dezelfde klei die je op dat moment wilt 'lijmen'.

De laatste jaren is echter magisch water in opkomst sinds het Belgische programma "De schaal van Pascale" en "The great pottery throwdown" van de BBC. 
Maar wat is dat eigenlijk? En werkt het echt? Het zou 'magisch' zijn omdat je er ook scheuren mee kunt repareren.

Magisch water is een oplossing van een aantal stoffen, namelijk (gedestilleerd) water (1 liter) met waterglas (1 eetl.) en bakingsoda (halve theel.). 

Als je twee delen klei aan elkaar wilt 'lijmen', dan is het vooral belangrijk om zo min mogelijk water aan deze verbinding toe te voegen. 
Om scheuren te voorkomen zorg je ervoor dat je te lijmen delen een gelijke droogte hebben. Dus niet een leerharde beker met een vers getrokken oor. Dit voorkomt ongelijke droging en dus ook scheuren. 
Voeg je water toe aan deze twee gelijk droge delen, dan neemt het water op en droogt dat deel minder snel ten opzichte van de omgeving eromheen en dit zorgt voor scheuren. Denk aan scheuren bij de aanhechting van oren, maar ook tussen andere verbindingen.

Verschillende verbindingen